Nina June: ”Het hoeft niet in één keer. Het gaat om de kleine stapjes die je neemt”

Cinematic pop singer songwriter Nina June is de nuchtere dromer haarzelf. In haar nummers en in haar proces naar een professionele carrière. Ze vertelt hoe haar droom is ontstaan en wat ze deed om uiteindelijk op de podia te belanden. Ook Corona heeft invloed op haar muziek en als artiest. En dat zijn niet alleen de dingen die ze tijdelijk moet missen.

‘Ik ben vrij vroeg begonnen met toneelspelen toen ik 12 was. Ergens in groep 8 begon het denk ik al met de schoolmusical en het op toneel staan. Toen ik ging zingen in voorstellingen kwam ik erachter dat ik überhaupt kon zingen. Op de middelbare school begon ik dat in schoolbandjes te doen. Ik heb vwo gedaan en hoe verder ik kwam in die zes jaar en het steeds meer ging over wat je hierna gaat doen voor opleiding dacht ik: Ik wil gewoon dat podium, iets met muziek of theater. Ik heb toen wat onderzoek gedaan naar de kleinkunstacademie in Amsterdam en de rockacademie in Tilburg. Zingen is wel echt mijn passie en koos daarom voor de Rockacademie.

Met een jaar voorbereiding na de eerste auditie ben ik aangenomen. Ik ben toen naar Tilburg verhuisd. Ik heb daar zoveel like minded mensen ontmoet en dat inspireert heel erg. Je maakt echt wel vrienden en connecties voor het leven.’ Al vanaf jongs af aan is het meer dan duidelijk waar Nina haar passie ligt. ‘Ik hoorde tijdens mijn middelbare schooltijd dat er een school is waar Krezip vandaan komt. Ik luisterde in die tijd alleen maar naar hun muziek. Als er een school was waar je dat kan leren, dan moet ik daar heen!’ Die school bleek de rockacademie te zijn.

Na 10 jaar in Tilburg te hebben gewoond verhuist Nina naar Amsterdam. ‘Ik wilde al heel lang naar Amsterdam, ook voor de ontwikkeling van mijn muziek, om geïnspireerd te worden en ook om met veel collega artiesten een connectie te kunnen maken.’ Voor mijn ontwikkeling als artiest vond ik het wel echt belangrijk om een tijd in zo’n wereldstad te wonen. Ik vind het heel leuk om op te treden in het buitenland vooral Duitsland en Denemarken, maar ik zou nooit weggaan uit Nederland. Ik woon nu in Utrecht, hierna zien we wel weer. Uiteindelijk zou ik ook wel weer terug willen richting de zee.’

Bijna elke artiest wordt uitgedaagd om vanwege de huidige situatie het wiel opnieuw uit te vinden. Ook voor Nina veranderde er wat. ‘Ik vind het een enorm confronterende tijd. Ik ben zelf wel altijd positief ingesteld. Wat er op het moment wel kan bijvoorbeeld. Onderweg zijn mis ik. Vlak voor de lockdown ging ik gewoon met de trein naar Londen om daar nummers te schrijven. Vanaf juli heb ik wel weer showtjes staan, maar waar normaal 600 mensen in het theater passen, passen er nu 80 in.’ 

De veranderingen in de wereld als gevolg van de huidige situatie zoals de blauwe lucht en schone rivieren merkt Nina op. Het sluit aan bij wie ze is als artiest en komt nu ook steeds meer terug in haar muziek. ‘Ik ben zelf al heel lang bezig met dierenwelzijn, de planeet en de natuur, maar ik schreef er nooit liedjes over. Mijn muziek ging normaal gesproken over de liefde en over intermenselijke relaties. Ik ben al sinds mijn zesde vegetarisch, sinds een jaar veganistisch en heb vorig jaar twee tours gedaan door Europa met de auto want ik wilde echt niet vliegen. Ik ben zoveel bezig met de staat van de wereld, maar ik vond het nooit een sexy onderwerp om over te schrijven. Toen op een gegeven moment dacht ik: laat ik eens kijken waar ik op uitkom, wat voor vorm ik kan vinden die niet te belerend is.’ Nina maakt dromerige muziek waar mensen in kunnen verdwijnen, maar vroeg zich af of ze dat ook kon combineren met die boodschap en onderwerpen die ze wil aankaarten. ‘Zaken die mij nu echt bezig houden op een wat groter niveau dan alleen mijn eigen leven. Ik merk dat ik wat kritischer wordt in lyrics en dat ga je wel echt terug horen in mijn nieuwe materiaal. ’ In de tussentijd is ze ook meer van zichzelf gaan uiten op social media. ‘Eerst vond ik dat wel eng om bijvoorbeeld te zeggen dat ik vegan ben, dat mijn luisteraars hier misschien niet op zitten te wachten en je geeft jezelf ook best wel bloot. Het is toch zo’n deel van wie ik ben en zo fundamenteel voor waar ik voor sta. Toen ben ik het juist meer gaan delen en toen kwam ik erachter dat mijn luisteraars ook met dit soort zaken bezig zijn.’

‘Ik zei tegen mezelf: als je het echt niet meer leuk vindt, je wordt hier niet meer blij van terwijl je eigenlijk zo van zingen en muziek maken houdt, nou ga dan ook iets anders doen. Dat is ook okay. Soms is het hartstikke zwaar en taai en wordt je heel erg onzeker van je eigen kunnen. Je hoeft niet aan een droom vast te houden om je ooit met jezelf hebt afgesproken dat je die droom ging volgen. Je identiteit hangt niet samen met wat je doet. Een paar jaar geleden ben ik de druk op mezelf gaan verlagen. dat heb ik niet altijd gehad. Door die ruimte begon ik het ook weer heel leuk te vinden of er gebeurde dan weer iets leuks waardoor ik er zin in kreeg en ging het ineens hartstikke goed. Het is hoe het universum soms werkt natuurlijk. In mijn hoofd heb ik altijd die mogelijkheid. Je kan altijd weer een andere weg inslaan.’